De wierde van Eenum werd rond 1910 voor een groot deel afgegraven voor haar vruchtbare grond. De eeuwenoude pastorie werd zelfs gesloopt om de grond eronder te kunnen weggraven.
Lees meer
Het is een onopvallend voorwerp, maar één van de topstukken uit de collectie van het Groninger Museum: het runen-houtje van Westeremden. Het is de inscriptie op dit kleine stokje van taxushout dat het bijzonder maakt. Het is de langste inscriptie in het runen-schrift uit Noord-Nederland en daarmee de langste oudste Oud-Friese tekst die bekend is.
Lees meer
Dit prachtige bronzen zwaard met een afzonderlijk gegoten gevest is een kleine drieduizend jaar geleden ten oosten van Onnen bij Haren aan het veen toevertrouwd. Het kwam in 1896 op anderhalve meter diepte weer tevoorschijn en was dadelijk een topstuk van het toen nog jonge Groninger Museum.
Lees meer
Toen afgegraven grond uit de binnenstad van Groningen werd afgevoerd zijn verschillende detectorvondsten gedaan. Lastig is dan precies aan te geven waar de vondst precies uit de bodem is opgegraven. En dat is spijtig, zeker wanneer het een bijzonder stuk riembeslag uit de tiende eeuw betreft zoals we hier op de foto zien.
Lees meer
De Groninger stadsarcheoloog Gert Kortekaas werkte tijdens zijn studententijd al voortdurend aan opgravingen in de stad Groningen. Eén van die vroege opgravingen stamt uit 1981, een opgraving van de Nederlandse Jeugd Bond voor Geschiedenis bij de nieuwbouw in de Sledemennerstraat.
Lees meer
In 2016 kwam na een halve eeuw een bijzonder archeologische vondst uit Ezinge terug naar het Groninger Museum, waar het eerder van 1955-1966 te zien was: een knop met een dikke laag goud, voorzien van filegrein en ingelegd met almandijn. Het kostbare stuk was in de zevende eeuw in het bezit van een heerser op de terp.
Lees meer
Dit kleine voorwerp is een zwaardgreep, gemaakt van walvisbeen. Waarschijnlijk had het een symbolische of magische betekenis, want voor een echt handvat van een zwaard is het te klein. Bovendien is het niet gemaakt van het meest voor de hand liggende materiaal.
Lees meer
In de dertiende eeuw keerde een Groninger pelgrim terug van zijn tocht naar Canterbury, waar hij het graf bezocht van de heilige bisschop van Canterbury Thomas Becket in Canterbury – of in goed Nederlands Kantelberg. We weten nu nog van de pelgrimstochten naar het graf van Becket dankzij de Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer, maar ook dankzij souvenirs in tinloodlegering.
Lees meer
Deze twee benen kammen, die nu bewaard worden in het Noordelijk Archeologisch Depot in Nuis, zijn in 1894 geschonken aan het Groninger Museum door Jan Schepel uit Winsum. Schepel was een bekende Groninger die stamde uit een Noordbroekster landbouwgezin.
Lees meer
Reconstructie van een mesolithische haardkuil, nagebouwd met lakprofielen afkomstig uit het Friese dorp Bantega. Hier werden in 2004, net zoals eerder in de Wildervanksterdallen en in de jaren negentig in Boven Pekela, haardkuilen uit het mesolithicum gevonden.
Lees meer
