Elke mythe heeft een begin. Zo ook het schilderij van deze onbekende dame. Wie is zij? Waarom werd ze op het linnen vereeuwigd? En waar gebeurde dat? Niemand die het meer weet. Niemand die zich haar herinnert.
Lees meer
Ruim vijf eeuwen na zijn overlijden in 1489 vervaardigde, op verzoek van het Kloostermuseum, Jacqueline Kasemier uit Usquert het enige geschilderde portret van de grote humanist Wessel Gansfort. In de jaren van het bestaan van het klooster in Aduard was hij een graag geziene gast bij de monniken, en mocht hij zelfs aanzitten in de eetzaal.
Lees meer
Vermoedelijk via de oud-historicus A.G. Roos, wiens portret hij schilderde, maakte Johan Dijkstra kennis met Ranuccio Bianchi Bandinelli (1900-1975), telg van een oude aristocratische familie uit Siena. Bandinelli was in 1931 benoemd tot bijzonder hoogleraar in de Oudgriekse en Vooraziatische Archeologie. Tussen de beide mannen ontwikkelde zich een vriendschap die, nadat Bandinelli’s in 1933 terugkeerde naar Italië, bleef bestaan.
Lees meer
Dit schilderij uit 2005 van Geert Schreuder toont de Magnuskerk in Bellingwolde. Schreuder schonk het waterverfschilderij in 2016 aan het MOW.
Lees meer
Dit schilderij uit 2004 van Geert Schreuder toont de kerk in Wedde op een zonnige dag. Schreuder schonk het waterverfschilderij in 2016 aan het MOW.
Lees meer
Tot de collectie De Ploeg-werken van het MOW behoort ook dit schilderij uit 1971 van Johan Dijkstra. Het waterverfschilderij verbeeldt de Westerwoldse Aa.
Lees meer
Dit schilderij uit 1943 van de hand van Ben Walrecht toont de Hoofdweg in Bellingwolde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het waterverfschilderij is één van de verschillende De Ploeg-werken in de collectie van het MOW.
Lees meer
Dit schilderij van Johan Dijkstra uit de collectie van het MOW beeldt twee veenarbeiders af. Het houtskoolschilderij uit 1963 vormt een fraai voorbeeld van de verbeelding van een deel van het vroegere landschap van Westerwolde.
Lees meer
Het zijn vaak de doodgewone, bijna banale feiten die het meest wezenlijke vertellen. Fragmenten uit een poëziealbum, een dagboek, een huishoudboekje, brieven en documenten. Of de overleveringen, door mensen nog bij hun leven verteld. Zoals die van Louise, een van de twee zusjes die tot op het laatst de Fraeylemaborg bewoonden.
Lees meer
Koningin Wilhelmina was er in de talloze kamers op zoek naar een ruimte waarin tenminste één olielamp wat licht en warmte kon geven. Vanaf 2018 wordt het de residentie van Koning Willem-Alexander en zijn gezin. Die zal in paleis Huis ten Bosch alle comfort aantreffen die een vorst zich wenst. Het kan verkeren.
Lees meer
Henk Helmantel (1945) behoeft nog nauwelijks introductie en is uitgegroeid tot een van de bekendste levende Nederlandse kunstschilders. Hij voelt zich sterk verbonden met de tradities binnen de West-Europese schilderkunst en wordt over het algemeen als een fijnschilder gezien. Dit houdt in dat hij zijn onderwerpen op een realistische manier weergeeft.
Lees meer
Hij heette voluit Frederik Verver en leefde van 1861 tot 1937. Als beroep staat vermeld ‘verver en gemeenteontvanger’. What's in a name? En al helemaal als je dan ook nog eens huisschilders in de familie hebt zitten…
Lees meer
In de collectie van het MOW bevindt zich een bijzonder schilderij uit 1962 van Johan Dijkstra, dat het voormalige Sandjerhuus aan de Leidijksweg in Rhederbrug afbeeldt. Het oliefverschilderij herinnert aan de familie Sandjer, die dit arbeidershuisje bewoonde en verschillende schilderijen en meerdere goederen aan de voormalige gemeente Bellingwedde en het MOW schonk.
Lees meer
Dit schilderij uit 1947 van de hand van Johan Dijkstra toont de Magnuskerk aan de Hoofdstraat in Bellingwolde. Achter het werk schuilt een bijzonder verhaal.
Lees meer
Naast 21 werken van zijn hand, bevindt zich in de collectie van het MOW ook een deel van het inventaris van schilder Lodewijk Karel Bruckman. Tot de verzameling behoren twee fotoalbums, met afbeeldingen van onder andere zijn tijd in Bellingwolde, en twee albums met krantenknipsels.
Lees meer
In de collectie van het MOW bevinden een schets en foto, beiden uit 1939, van Lex van den Berg. Hij was de eerste partner van schilder Lodewijk Karel Bruckman, die de schets vervaardigde. Achter beide objecten schuilt een tragisch verhaal.
Lees meer
In de collectie van het MOW bevindt zich een album uit de jaren ‘60 met foto’s van verschillende schilderijen en tekeningen van Lodewijk Karel Bruckman. De schilder kreeg dit verzamelalbum van het echtpaar Harris uit Massachusetts, Verenigde Staten.
Lees meer
Museum de Oude Wolden bewaart een bijzondere collectie werken van schilders die lid waren van de vermaarde Kunstkring De Ploeg of zich daardoor lieten inspireren. Zoals dit schilderij van Jo van Dijk uit 1976, getiteld ‘Compositie’.
Lees meer
Els Amman (Leiden, 4 september 1931 — Groningen, 4 augustus 1978) verkreeg vooral bekendheid met haar schilderijen gemaakt volgens de inktrol methode, naar voorbeeld van Hendrik Werkman. Haar schilderijen doen enigszins denken aan die van Marc Chagall.
Lees meer
Tot de collectie De Ploeg-werken van Museum de Oude Wolden behoort ook dit doek van Jan Altink, getiteld ‘Westerwoldse Aa’ uit 1969.Jan Altink (Groningen, 21 oktober 1885 – 6 december 1971) was een van de oprichters van Kunstkring De Ploeg, in mei 1918, waarvoor hij ook de naam bedacht.
Lees meer
Een schilderij met Westerwolde als thema: ‘Stelmakerij Dijkmeijer in Vriescheloo’ van de meesterhand van Johan Dijkstra. Johan Dijkstra (Groningen, 23 december 1896 – 21 februari 1978) was een van de medeoprichters van De Ploeg.
Lees meer
Dit schilderij van de magisch realistische fijnschilder Lodewijk Karel Bruckman met als titel ‘A palette for taste and colour’ uit 1984, is een van 21 werken van zijn hand die tot de collectie behoort van Museum de Oude Wolden. Bruckman heeft jarenlang in Bellingwedde gewoond en bedacht het MOW met deze royale schenking.
Lees meer
In 1997 opende Marten Toonder (1912-2005) de tentoonstelling ‘Gebouwd in Verbeelding’ in Groningen. Er is toen van zijn handafdruk en de bijbehorende handtekening een gipsafdruk gemaakt. Later werd hiervan een bronzen plaat vervaardigd. Deze handafdruk is in het Stripmuseum te bezichtigen in het kabinet van Tom Poes en Heer Bommel.
Lees meer
Het zou Geert Hendrik Streurman –had hij toen nog geleefd– genoegen hebben gedaan. Het moment dat het Veenkoloniaal Museum haar intrek nam in de oude Rijks Hogere Burgerschool van Veendam. Een gebeurtenis waarbij verschillende aspecten van zijn rijke leven samenvielen.
Lees meer
Tijdens een nachtelijke reis tussen Alkmaar en Amsterdam hoort Willem Albert Scholten (1819-1892) plotseling een paar keer een luide schreeuw: ‘Sla dood, sla dood!’. Hij vreest voor zijn leven en wil het op een lopen zetten. Gelukkig blijkt het geschreeuw niet afkomstig te zijn van moordenaars, maar van vier drinkende mannen. Telkens wanneer een van hen een slok neemt, roepen de anderen: ‘Sla dood!’
Lees meer
Vijfenzeventig jaar is Otto Eerelman als hij dit schilderij van een whippet op vensterbank met Fries paard op de achtergrond schildert. Eerelman heeft dan al naam gemaakt als schilder van paarden, honden, circussen en leden van het koninklijk huis.
Lees meer
Een van de mooiste stukken in de collectie van het Vestingmuseum Bad Nieuweschans is dit schilderij van E.B. van Dulmen Krumpelman (Bad Kreuznach, 25 augustus 1897 - Zeegse, 21 juni 1987). Het stelt de houtzagerij van de firma P.S. Pots voor, zoals die nabij Nieuweschans lag in de Charlottenpolder. Rechts onderin lezen we: 'v. Dulmen / Buurtje bij Nieuweschans '42'.
Lees meer
Het doek ‘Het Lange Hoofd met vissersschepen in de buitenhaven van Zoutkamp’, is geschilderd door Jan L. van der Baan en geeft een beeld van de buitenhaven van Zoutkamp in 1953 bij hoogwater.
Lees meer
Het komt wel vaker voor dat een schilder óver een bestaand schilderij heen schildert, welke reden hij daar ook voor heeft. Zeldzamer is het dat er aan de áchterkant van het doek een (opzet voor een) schilderij staat afgebeeld. De Jan Menze van Diepen Stichting is in het bezit van zo'n doek. Van niemand minder dan Johan Dijkstra.
Lees meer
Wat nu sinds jaar en dag de Abdijkerk is, was in de tijd dat het gebouw onderdeel uitmaakte van het klooster Sint Bernardus, de ziekenzaal (hospitum). Hier herstelden monniken van hun ziekten en kwalen. En mocht herstel niet baten, dan werd de overleden monnik op het kruis van de keramische vloer gelegd, op een bed van stro en bedekt met as en jute.
Lees meer
