De Anaphalis triplinervis of Siberische edelweiss komt, anders dan de naam doet vermoeden, uit de Himalaya en dus niet uit Siberië. Er is wel verwantschap met de edelweiss, maar alleen de wollige bloeiwijze doet daar aan denken.

Het plantje met zijn zilverkleurige, wollige blaadjes kan heel goed tegen droogte en houdt van schrale grond. Groeit de plant op voedselrijke grond, dan wordt de plant 'sliertig' in plaats van compact, en dat komt niet ten goede aan het uiterlijk het plantje. Het kan prima tegen een beetje schaduw, maar houdt het meeste van zon. Het is geen plantje dat snel gaat woekeren en het vraagt maar weinig verzorging. Daarom is het een ideale borderplant, makkelijk in onderhoud en heel decoratief.

De Siberische edelweiss bloeit van juli tot en met augustus met witte, tuilvormige bloemetjes die een geel hartje hebben. De bloemblaadjes voelen aan als perkament en lijken ingedroogd. Omdat de bloemblaadjes niet van de steeltjes vallen lijkt het alsof de Siberische edelweiss de hele winter door bloeit. Als je de bloemblaadjes er in het voorjaar af haalt komt de Siberische edelweiss aan het einde van dat seizoen weer mooi in bloei.