Oorlogen plachten in vroege eeuwen soms decennia te duren. Dertig jaar, tachtig jaar: men keek niet op een jaartje. Niet zo vreemd als je bedenkt hoe tijdrovend het was om bijvoorbeeld alleen maar één musket te laden. Geen patroongordel met tientallen schoten voor de musketier, maar slechts een maatje kruit genoeg voor één schot.
Lees meer
Het wiegje staat in de hoek van een tuin, onder een laag eikenboompje, beschut tegen de zon. In de wieg ligt de jongstgeborene, druk doende met haar rammelaartje. Het geeft een gerinkel en gerammel en de kleine kan er maar geen genoeg van krijgen. Plotseling schiet het speeltje uit haar hand, het wiegje uit en belandt onzichtbaar onder de heg.
Lees meer
De commandeur schenkt zich nog eens in. Langzaam laat hij de wijn in de prachtige beker klokken. Hoeveel jaren is het geleden dat hij het schitterende glaswerk cadeau kreeg van een geliefde? Veel is er gebeurd intussen. Zoveel, dat het als een deken over zijn herinneringen ligt.
Lees meer
Het feit dat de opgedolven aspot in ongeschonden staat is, zou er op kunnen duiden dat het heeft beantwoord aan haar doel. De barak waarin het ooit stond is weliswaar in de tijd verdwenen, maar zeer waarschijnlijk niet in vlammen opgegaan. Anders hadden ze in het Vestingmuseum Oudeschans nooit zo'n fraai overgeleverd exemplaar tentoon kunnen stellen.
Lees meer
Wie als katholiek in Groningen ná 1594 zijn geloof wilde belijden, moest dat in het geheim doen. De protestanten heersten over Stad en Ommelanden en elke beeltenis van Christus werd in de ban gedaan. Ze werden door de dienaars van het nieuwe geloof vernietigd, verhandeld en verkwanseld.
Lees meer
Het blijft natuurlijk de vraag hoe sommige voorwerpen zo verspreid in de bodem in Oudeschans terecht zijn gekomen. Een vuilnisophaaldienst die alle afval naar één punt afvoerde bestond nog niet. In de regel werd al het overbodige dicht bij de woning gedumpt. Maar ook werden voorwerpen gewoon verloren. Een oorijzer bijvoorbeeld.
Lees meer
Wat je als deskundige al niet kunt aflezen uit een stel opgegraven kindermuiltjes. Het enige dat wel altijd een raadsel zal blijven, is wie de drager van de schoentjes was. Hoe heette het kind? Had het krullen of stijl haar? En welke kleur ogen? En wat was het lievelingseten? Had het een vader en moeder? Had het verdriet? Niemand die het meer weet…
Lees meer
In zijn eigen tijd behoorde het tot het niets-aan-de-hand aardewerk. Gebruiksmateriaal waarbij de functie belangrijker was dan de vorm. Pas toen musea en verzamelaars er oog voor kregen, steeg het in status (en waarde). Vandaag de dag is het zeer gezocht en mag het Vestingmuseum Oudeschans zich gelukkig prijzen met een bijzondere collectie Werra-keramiek.
Lees meer
Sluit je ogen en zie het voor je: twee soldaten te paard die elkaar met een degen te lijf gaan. Een woest gevecht vol nerveus paardengetrappel, de scherpe klanken van metaal op metaal en het geschreeuw en gehijg van de strijdende mannen. Tot een van de twee met een welgemikte houw het wapen van zijn tegenstander in tweeën slaat.
Lees meer
