De gereformeerde kerk in Thesinge dateert van 1876 en is in vrijwel authentieke staat aan het nageslacht overgeleverd. In de zeventiger jaren van de vorige eeuw zijn de meeste kerkgebouwen (niet alleen de gereformeerde) aangepast aan de toen heersende ideeën over de liturgie en ondergingen de interieurs een ingrijpende metamorfose. Zo niet die van Thesinge. 

De symmetrische bakstenen zaalkerk ten oosten van de stad Groningen heeft neoclassicistische kenmerken. Een van de topstukken uit het interieur is de diepzwarte preekstoel in hoogglans. Glasplaatjes op de zwevende kuip versterken het spiegelende effect. Rond de preekstoel bevinden zich enkele fraaie inventarisstukken, zoals het houten doopvont, zwart geschilderde houten psalmborden, lange stokken met collectezakken van velours en koperen handgrepen en aan weerszijden een kerkenraadsledenbank met huif en fronton. Dergelijke banken zijn uitzonderlijk in gereformeerde kerken.

Verder is er een doophek met lessenaar en gietijzeren kronen met elektrische lampen. De aanleg van het 'electrisch licht' stuitte in 1918 nog op zoveel bezwaren, dat dit pas in 1922 werd gerealiseerd.