Vermoedelijk via de oud-historicus A.G. Roos, wiens portret hij schilderde, maakte Johan Dijkstra kennis met Ranuccio Bianchi Bandinelli (1900-1975), telg van een oude aristocratische familie uit Siena. Bandinelli was in 1931 benoemd tot bijzonder hoogleraar in de Oudgriekse en Vooraziatische Archeologie. Tussen de beide mannen ontwikkelde zich een vriendschap die, nadat Bandinelli’s in 1933 terugkeerde naar Italië, bleef bestaan.

Dijkstra trok in de zomermaanden dikwijls naar Geggiano, het iets ten noordoosten van Siena gelegen landgoed van de Bandinelli familie. Als scheppend kunstenaar verkende Dijkstra vooral de omgeving waar hij logeerde. Daarvan getuigen de vele tekeningen en aquarellen, een reeks schilderijen en enkele bladen grafiek. Op de hier getoonde aquarel zien we links bovenop de heuvel de villa Geggiano, het barokke huis waar Dijkstra logeerde en waarin nog steeds een karakteristiek schilderij met een gezicht op Termunten hangt.

Uit de twee vrouwengestalten op de voorgrond van de aquarel valt af te leiden dat de druivenoogst in volle gang is. Dijkstra heeft hier geprobeerd het warme goudgele nazomerlicht te vangen. In dit Italiaanse landschap herkennen we de expressieve schilderwijze die Dijkstra vanaf 1925 hanteerde. Het Toscaanse landschap riep bij hem dezelfde geestdrift op als het noordelijke landschap, het gebied waarmee zijn naam onverbrekelijk verbonden is.