Op 29 april 1943 maakte Wehrmacht-generaal Christiansen bekend dat de Nederlandse soldaten, die in mei 1940 meevochten tegen de binnengevallen Duitse bezetter, opnieuw krijgsgevangen werden gemaakt. Er ging een golf van woede door het land en in bijna heel Nederland braken spontane stakingen uit. SS-chef Rauter stopte de acties met geweld en kondigde het standrecht af.

De stakingen kostten in Nederland 175 mensen het leven, van wie 80 werden gefusilleerd en 95 omkwamen tijdens patrouilles. Meer dan de helft van de slachtoffers werd op een onbekende plek begraven met als doel demonstraties en martelaarschap te voorkomen.

Vanaf 1 mei 1943 8.00 uur tot 4 mei 14.30 uur was het Standgericht in het Scholtenhuis te Groningen gevestigd. Daar werd de twintigjarige Jogchum van Zwol op 1 mei ter dood veroordeeld. Hij was een dag eerder opgepakt omdat hij in het bezit was van een boksbeugel. Jogchum werd om 21.10 uur gefusilleerd. Zijn lichaam is door de Ordnungpolizei op een onbekende plek begraven en nooit weer teruggevonden.

Op 2 mei werd Berend Trip gefusilleerd, een dag later werden Broer de Witte en Harm Bakker doodgeschoten. Berend had 400 stakende dorpsgenoten toegesproken, Broer en Harm hadden melkbussen geleegd. Allen zijn op een onbekende plaats begraven. De lichamen van Broer en Berend werden na de oorlog teruggevonden. Harm wordt nog steeds vermist.

Op 4 mei trof hetzelfde lot Egbert Thomas, de gebroeders Eisso en Hermanus Kleefman, Rienold Terpstra, Paulinus Nieuwold, Gerrit Imbos, Will van Rossum en Cornelis Luinstra. Egbert, Eisso en Hermanus werkten bij aardappelmeelfabriek ‘De Woudbloem’. Op 3 mei werden ze gearresteerd omdat ze zouden hebben gestaakt. Om de bevolking schrik aan te jagen werden de drie mannen op 4 mei om 16.05 uur op het fabrieksterrein van ‘De Woudbloem’ gefusilleerd. De andere vijf zijn om 18.15 uur op het terrein van de strokartonfabriek 'Beukema' in Hoogezand geëxecuteerd. Allen zijn tot op de dag van vandaag vermist.