Een 'Wehrpass' was een militair identiteitsbewijs dat vanaf de jaren dertig aan alle dienstplichtige mannen in Duitsland werd uitgereikt. Het bevatte persoonlijke- en dienstinformatie. Zodra iemand in actieve militaire dienst ging werd het ingewisseld voor een 'Soldbuch'.

Het Soldbuch was ook een identiteitsbewijs en bevatte onder andere de rang, fysieke kenmerken, militaire onderscheidingen en medische geschiedenis van de soldaat. Robert Lehnhoff stond tijdens de Tweede Wereldoorlog beter bekend onder zijn bijnaam ‘De Beul van Groningen’. Lehnhoff kwam in 1941 naar Groningen en werd medewerker op het Scholtenhuis, het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst aan de Grote Markt. In eerste instantie hield hij zich vooral bezig met toezicht op de anti-Joodse maatregelen, daarna werd hij belast met de deportaties van de Joden uit Groningen.

Nadat deze taak was afgerond, maakte Lehnhoff vanaf het najaar van 1943 fanatiek jacht op verzetsmensen. Hij had hierbij de leiding over een groot aantal medewerkers en met name na Dolle Dinsdag hadden zich veel ‘foute’ politiemannen uit andere delen van Nederland bij zijn afdeling gevoegd. Deze mannen waren onbekend bij het verzet in Groningen en konden zich anoniem onder de mensen begeven.

Daarnaast maakte Lehnhoff gebruik van een uitgebreid netwerk van verraders. In de winter van ‘44-’45 werden als gevolg hiervan veel verzetsgroepen compleet opgerold. Arrestanten werden door Lehnhoff en zijn mensen vaak beestachtig mishandeld, met als 'specialiteit' tijdens verhoren was de zogenaamde ‘V1’: tijdens een verhoor kreeg de geboeide gevangene een harde stoot met een gummiknuppel in de maag. Voor velen volgde na het verblijf in het Scholtenhuis deportatie naar een concentratiekamp, of kregen ze de kogel. Ten minste zestien mensen werden persoonlijk door Lehnhoff doodgeschoten. Het grote aantal mensen dat direct of indirect de dood vond door het handelen van Lehnhoff maakt hem tot de grootste moordenaar in Groningen in de moderne geschiedenis.

In april 1945 naderden de Canadezen Groningen en vluchtte een groot aantal SD’ers, waaronder Robert Lehnhoff, naar Schiermonnikoog. Na zes weken werd de hele groep gearresteerd en opgesloten in het Huis van Bewaring. Tijdens zijn proces werd Lehnhoff een groot aantal martelingen en moordzaken ten laste gelegd, daden waarvoor hij opdracht had gegeven of zelf begaan had.

Robert Lehnhoff werd in mei 1949 vanwege zijn vele gruwelijke daden ter dood veroordeeld. Op 24 juli 1950 werd hij op het kazerneterrein aan de Hereweg in Groningen doodgeschoten. Zijn laatste woord zou zijn geweest: 'Schweinhunde!'.