Oh ironie… Het pand in de Hofstraat waarin het Kloostermuseum is gevestigd, is vermoedelijk gebouwd voor een medewerker die ruim vier eeuwen geleden betrokken was bij nota bene de sloop van het klooster. Wat nu namelijk de Hofstraat heet, lag destijds aan de rand van het sloopterrein. Waarmee het pand symbool staat voor een einde en een nieuw begin.

Aangenomen wordt namelijk dat het dorp Aduard in de huidige Hofstraat haar ontstaan heeft. Het pand van het Kloostermuseum dateert vermoedelijk van 1594, het jaar waarin het klooster definitief ophield te bestaan. Het enorme complex liet zich niet zomaar neerhalen en er is decennia aan gewrikt en gebroken. Het puin verviel aan de Ommelanden, die het als bouwmateriaal verkocht aan wie er maar geld voor bood.

Het pand van het Kloostermuseum kenmerkt zich onder andere door de bijzondere dakpannen die op de krimp tussen het huis en de schuur liggen, de zeldzame fanelen (ook wel kilpan, krimppan of gootpan genoemd). Deze pannen werden in de Middeleeuwen gebruikt omdat loden afwateringspannen te duur waren.

Bij de restauratie kwam als een grote verrassing een typisch middeleeuws model venster tevoorschijn, waarvan bekend is dat ze ná 1630 niet meer gebouwd zijn. De binnenmuur laat stenen van allerlei vormen zien, waarvan niet één exemplaar zonder breuken is. Vermoedelijk zijn ze afkomstig van het sloopterrein en kon de bouwer van het huis ze voor niks krijgen.