Ruim vijf eeuwen na zijn overlijden in 1489 vervaardigde, op verzoek van het Kloostermuseum, Jacqueline Kasemier uit Usquert het enige geschilderde portret van de grote humanist Wessel Gansfort. In de jaren van het bestaan van het klooster in Aduard was hij een graag geziene gast bij de monniken, en mocht hij zelfs aanzitten in de eetzaal.
Lees meer
Een kloostermop met de afdruk van een wolfspoot en een exemplaar waarin de naam ‘Jacob’ is gegraveerd. In en boven de grond van Aduard steekt het middeleeuws verleden van het dorp op onverwachte momenten telkens weer letterlijk de kop op.
Lees meer
Binnen bij een van de ramen van het Kloostermuseum Aduard is een bescheiden beeld geplaatst van Bernardus van Clairvaux. Het invallende strijklicht geeft het een zachte gloed en plaatst de heilige Bernardus onwillekeurig in een diepere dimensie.
Lees meer
Wat nu sinds jaar en dag de Abdijkerk is, was in de tijd dat het gebouw onderdeel uitmaakte van het klooster Sint Bernardus, de ziekenzaal (hospitum). Hier herstelden monniken van hun ziekten en kwalen. En mocht herstel niet baten, dan werd de overleden monnik op het kruis van de keramische vloer gelegd, op een bed van stro en bedekt met as en jute.
Lees meer
Ooit stond er op de plek waar nu het dorp Aduard ligt een van de grootste abdijen van Europa. Tot het in 1580 tijdens schermutselingen grotendeels werd verwoest. Het enige gebouw dat heden ten dage nog herinnert aan de grootsheid van toen, is de Abdijkerk, de vroegere ziekenzaal van het klooster.
Lees meer
Een maquette van het Sint Bernardusklooster zoals dat er in het echt uit kan hebben gezien. 'Kan hebben gezien': zeker is het niet. De overgeleverde Abtenkroniek biedt onvoldoende aanknopingspunten, om er een getrouwe weergave van het klooster aan te ontlenen.
Lees meer
Oh ironie… Het pand in de Hofstraat waarin het Kloostermuseum is gevestigd, is vermoedelijk gebouwd voor een medewerker die ruim vier eeuwen geleden betrokken was bij nota bene de sloop van het klooster. Wat nu namelijk de Hofstraat heet, lag destijds aan de rand van het sloopterrein. Waarmee het pand symbool staat voor een einde en een nieuw begin.
Lees meer
Een alleraardigst bouwfragment dat de sloop én de ruim vier eeuwen daarna heeft overleefd. Niet helemaal toevallig natuurlijk: daar is het dan ook een engeltje voor…
Lees meer
Het was een van de mooiste momenten in 1909 tijdens de restauratie van de Abdijkerk. Het ogenblik dat arbeiders een laag modder verwijderden en er plotseling een schitterende vloer tevoorschijn kwam! De vloer was bedekt onder een laag modder van ruim één meter dik.
Lees meer
Vier letters in keramiek. Dat is alles wat is overgebleven van een prachtige plaquette met daarop een stichtingstekst, die eens de ziekenzaal van het klooster van Aduard sierde. Maar wie weet hoeveel tekst er in brokken en stukken nog in de gronden in en rond Aduard liggen…?
Lees meer
