Een fraaie beschrijving van een luidklok: Bekervormige voorwerpen, die mits goed gestemd, zoemende, gonzende, galmende, in ieder geval welluidende tonen voort kunnen brengen en die veelal zijn opgehangen in kerktoren, klokkenstoel of klokkenhuis. Tot een slingerende beweging aangezet, kunnen ze met behulp van een klepel tot luiden worden gebracht.

De stilstaande klok biedt soms de mogelijkheid om met behulp van een door een uurwerk aangedreven hamer de uren te slaan. Luidklokken worden op toon gegoten, maar de klokken in een carillon moeten worden gestemd om zuiver met elkaar te klinken. Dat gebeurt door aan de binnenkant van de klok materiaal af te draaien. De wand wordt daardoor dunner, waardoor de toonhoogte daalt.

Dat proces van afdraaien steekt, wil men de juiste combinatie van grond- en boventonen krijgen, heel nauw. Draait de klokkenmaker er nét iets teveel af en is de toon daarna nét niet juist, dan zit er niets anders op dan een nieuwe klok te gieten.

Van Bergen heeft deze radiaalboormachine rond 1930 omgebouwd tot een draaibank, waarop ook grote klokken gestemd kunnen worden.