De Parrotia persica is vernoemd naar F.W. Parrot, een Duitse ontdekkingsreiziger en plantkundige die in 1834 als eerste West-Europeaan de berg Ararat in Oost-Turkije beklom, waar volgens de overlevering Noach met zijn ark strandde na de zondvloed. Hij heeft de ark niet gevonden, maar nam wel deze prachtige boom mee.

Ondanks dat Parrotia al twee eeuwen bekend is, komt hij nog niet veel in ons land voor. De boom wordt ook wel Perzisch ijzerhout genoemd, wat waarschijnlijk een vertaling is van de Engelse naam Persian Ironwood. Dit slaat op het zeer harde hout van deze boom. Momenteel worden de duizenden jaren oude bossen in de omgeving van de Kaspische Zee helaas bedreigd door intensieve houtkap.

Als belangrijkste sierwaarde van de Parrotia geldt de spectaculaire herfstverkleuring in rood, geel en paarse tinten. Het duurt een aantal jaren voordat ze bloeien. De bloemen zijn ongeveer twee centimeter groot en felrood van kleur. De bloemen verschijnen op het kale hout. In volle bloei is de struik een bijzondere verschijning. Na de bloei volgen grote gehoornde bruine vruchten van ongeveer één centimeter grootte.