In een tijd dat elektriciteit nog moest worden uitgevonden, werden ook molens nog geheel met de hand gebouwd. Van het kleinste verbindingsstuk tot en met de kolossale wieken: alles kwam voort uit de handen van de molenbouwer en zijn medewerkers (in vroeger tijden 'knechten' geheten).

Ook de talloze houtverbindingen die de molen bij elkaar hielden, werden stuk voor stuk met de hand vervaardigd. De molenaar beschikte daarvoor over een uitgebreide selectie houtbeitels. In alle soorten en maten en voor verschillende toepassingen.

Heel belangrijk was natuurlijk de scherpte van het materiaal. Het op gezette tijden slijpen van het snijvlak van de beitels, was een telkens terugkerende bezigheid en vereiste -behalve een vaste hand- een uiterste precisie van de timmerman. Een karweitje dat de gebruiker van de beitel dan ook het liefst zelf deed.