Van zeevaarders wordt beweerd dat ze zout water in hun bloed hebben. Datzelfde kan zonder overdrijven ook gezegd worden van de schilder Hendrik Willem Mesdag. Als geen ander weet Mesdag de essentie van de zilte zee in verf weer te geven. Wie te lang naar zijn doeken kijkt, krijgt zeebenen!

Hendrik Willem Mesdag (1831-1915) is waarschijnlijk de bekendste Nederlandse schilder van de zee. Velen kennen het Panorama Mesdag in Den Haag, een cilindervormig schilderij van ongeveer veertien meter hoog en met een omtrek van honderdtwintig meter, voorstellende de Noordzee en het dorp bij Scheveningen. Hij schildert het in 1881, samen met zijn vrouw Sientje en een paar collega’s. De kunstverzameling van het echtpaar Mesdag, in 1903 geschonken aan de Staat der Nederlanden, is beroemd in binnen- en buitenland.

Mesdag is geboren en getogen in Groningen en kiest pas op latere leeftijd voor de kunst. Hij woont dan in Den Haag en krijgt grote invloed in de Nederlandse kunstwereld. In 1868 wint Mesdag een belangrijke kunstprijs met een schilderij van de golven van de Noordzee. Hij kiest de zee als specialisme en is daarin zeer succesvol. Zijn vrouw Sientje van Mesdag-van Houten schildert ook, vooral stillevens en landschappen.

Gerrit van Houten is een neef van dit echtpaar en via de familierelatie komt er veel werk van hen beiden in de collectie van de Gerrit van Houten Stichting. Zo ook dit sfeervolle doek van Mesdag, waarin je als beschouwer haast wegzinkt…