Niet iets waar je direct bij stil staat, maar hoe kregen ze in oude tijden houten vloeren, tafels, stoelen en kasten glad? Schuurpapier moest nog worden uitgevonden en een rasp leverde niet het gewenste fijne resultaat op. Het was het scheepsvolk dat met de oplossing kwam.

Die namen van hun verre reizen behalve retourlading ook souvenirs mee. Opgezette paradijsvogels, duizendpoten op sterk water, grote schelpen waar de brandig in zat en… gedroogde haaienhuid. Alles kreeg een mooi plekje in of op de sierkast, maar zo niet de haaienhuid.

Door de puntachtige schubbenstructuur bleek die haaienhuid namelijk heel geschikt om er onafgewerkt hout mee te schuren. Een uitkomst voor de timmerman en de meubelmaker en een genot voor de eindgebruiker, die niet langer beducht hoefde te zijn op nare splinters. Het hout werd aaibaar, met dank aan de haai.