Het was in 1815 dus zaak om de verdiensten van het Huis van Oranje expliciet te promoten

De Tachtigjarige Oorlog werd ten tijde van het conflict niet zo genoemd. Dat etiket kreeg het pas later opgeplakt, lang nadat het laatste schot was gelost.


We schrijven het jaar 1815: Napoleon is verslagen en Willem Frederik, prins van Oranje-Nassau, wordt als Koning Willem I door de Europese landen erkend als soeverein vorst der Verenigde Nederlanden. Maar hoe verkoop je dat aan een land dat nooit een koninkrijk is geweest? Nou ja, heel even dan, onder Lodewijk Napoleon, maar die werd ons door zijn broer opgedrongen.


Het was dus zaak om de verdiensten van het Huis van Oranje expliciet te promoten. Wat is daar, zo dacht het 'public relation team' rond de nieuwbakken Koning, meer voor geschikt dan de vrijheidsstrijd tegen Spanje? Ligt er niet toevallig precies tachtig jaar tussen de eerste overwinning en de Vrede van Munster? Ja, verdraaid! En zie: het begrip 'Tachtigjarige Oorlog' is geboren.


Bij zo'n vondst hoort natuurlijk een monument. Dat komt er. En wat voor eentje. Het staat een paar honderd meter van het museum, en de negentiende eeuwse beeldhouwer heeft alle registers open getrokken om het sneuvelen van Graaf Adolf zo dramatisch mogelijk te verbeelden.

Hoge resolutiefoto's Download object

Deze pagina delen facebook twitter pinterest Embed