Maart 1968. Langzaam komen de bakken van de baggermachine in een regelmatig ritme omhoog uit het water van het Damsterdiep bij Delfzijl. Telkens weer, bak na bak, wordt de blubber gestort in een schip dat aan de installatie ligt afgemeerd. Plotseling spat de blubber in het schip hoog op. Alsof er iets zwaars met de modder mee kwam.

De machinist zet de installatie stil en samen met de schipper kijkt hij in het ruim van het schip. Daar zien ze iets langzaam wegzinken in de drek. Iets dat verdacht veel lijkt op een oud kanon....

En het was een kanon, dat vermoedelijk ooit is gebruikt bij de belegering van Delfzijl in 1813-1814. Tijdens de Franse Tijd heeft de stad een strategische rol vervuld. De eerste Franse soldaten marcheerden Delfzijl binnen op de dag dat Willem V op 19 januari 1795 in stilte vertrok naar Engeland. Delfzijl werd als sleutelpositie voor de verdediging van Noord-Nederland gezien en moest daarom worden versterkt. Tegen 1810 werd de oorlogsvloot uitgebreid tot acht brikken, acht kanonneerboten en enkele kleine schepen. Daarnaast werd er een groot garnizoen gelegerd binnen de vesting. Niet alleen de troepen en de vloot kreeg de aandacht, ook werd in 1811 de vesting verder versterkt.

Na de grote Volkerenslag bij Leipzig (16 en 19 oktober 1813), waarin Napoleon verpletterend werd verslagen, trok de keizer zich terug achter de Rijn. De vesting Delfzijl, voor de Fransen van belang voor de aanvoer van troepen over zee, kon zich opmaken voor haar beleg. Op 13 november 1813 werden de voorraden van Appingedam onder dwang in beslag genomen en overgebracht naar Delfzijl, waarna alle poorten hermetisch werden gesloten. Het beleg van Delfzijl was begonnen, dit kanon was daar een stille getuige van.