Een ogenschijnlijk simpel stukje papier uit een kroniek van het klooster Thesinge, met een omschrijving van de makers. Toch illustreert dit papiertje een hele geschiedenis van vrouwen in het klooster en de Moderne Devotie. De aanleiding voor dit verhaal ligt bij de letters die onderin zijn geschreven: ‘s.d.’ Deze ontdekking werd gedaan door Elvira Ambrosius.

Er zijn aanwijzingen dat deze letters staan voor de naam Stine Dutmers, een non uit het klooster Thesinge. Het klooster in Thesinge werd voornamelijk bewoond door vrouwen. Hier werden vele getijdenboeken (gebedenboeken) geproduceerd en prachtig versierd. Enkele van die getijdenboeken zijn bewaard gebleven en verspreid over bibliotheken in Nederland en het huidige België.

De vroege geschiedenis van vrouwen is vaak lastig te onderzoeken, omdat er weinig sporen van hen zijn achtergebleven. Vele mensen waren (deels) ongeletterd, of hadden geen mogelijkheden documenten samen te stellen of te bewaren. Daarnaast waren veel geschriften religieus, en was het daarin de gewoonte jezelf weg te cijferen om alle aandacht aan God te geven. Des te meer bijzonder is het dat Stine Dutmers en andere vrouwen uit de kloosters te Thesinge en Selwerd hun namen in het colofon van de getijdenboeken schreven.

Waarom ze dat deden? De vrouwen waren aanhangers van de Moderne Devotie, een stroming die zich afzette van de verwereldlijking van de kerk, en zich richtte op verinnerlijking en het spirituele. Er wordt gedacht dat men door hun naam te binden aan een religieus geschrift, de eenheid met God nog beter wilde bereiken. Het was dus waarschijnlijk geen kwestie van eer opeisen, maar eer toekennen. Een nuttige toevoeging aan de zichtbaarheid van vrouwen en hun vaardigheden in de Middeleeuwen!