Het Scholtenhuis in Groningen was tijdens de bezetting het onderkomen van de Sicherheitsdienst en Sicherheitspolizei. De SD gebruikte het gebouw als kantoor en gevangenis. De fanatieke medewerkers waren berucht om de brute verhoormethoden en de terreur waarmee ze opereerden. Op het Scholtenhuis wapperde tijdens de Tweede Wereldoorlog een SS-vlag.

De zwarte vlag met de witte runentekens was voor veel Groningers het symbool van de Naziterreur op het Scholtenhuis. Talloze verzetsmensen werden in het Scholtenhuis vernederd, geslagen en gemarteld. Het statige gebouw werd gehaat en boezemde angst in, hier moest je niet komen. Het was het voorportaal van de hel. In het laatste oorlogsjaar werd de situatie nog grimmiger en gewelddadiger. SD’ers die eerder in het zuiden huishielden, voegden zich bij de medewerkers in het Scholtenhuis. Ook Amsterdamse politieagenten die zich eerder uitsloofden bij het arresteren van Joden, vonden hun weg naar het noorden. Moord was aan de orde van de dag.

Toen de SD’ers uit het Scholtenhuis vlak voor de bevrijding van Groningen op 15 april naar Schiermonnikoog vluchtten, met in hun kielzog Nederlandse collaborateurs en een schare vrouwen, ging de vlag mee. Het plan was om vandaar naar Duitsland te ontkomen. Op 31 mei 1945 werden ze in Zoutkamp gearresteerd. De bezittingen van de bezetters gingen in vlammen op, maar de gehate SS-vlag ontsnapte ternauwernood aan de vuurzee. De vlag belandde vervolgens op de zolder van eilander Willem van der Geest, die met zijn vriend Bauke Henstra afsprak het dundoek na zijn overlijden naar Groningen terug te brengen, hetgeen in 2011 gebeurde.