De commandeur schenkt zich nog eens in. Langzaam laat hij de wijn in de prachtige beker klokken. Hoeveel jaren is het geleden dat hij het schitterende glaswerk cadeau kreeg van een geliefde? Veel is er gebeurd intussen. Zoveel, dat het als een deken over zijn herinneringen ligt.

Even mijmert hij weg en het glas ontglipt aan zijn vingers. Hij grijpt, maar het is te laat. De scherven spatten alle kanten op. Vertwijfeld laat hij zijn adjudant de restanten bij elkaar vegen en naar de mestplaats afvoeren. Voorbij…

Tijdens archeologisch onderzoek in 1995 is in een mestkuil een zeer zeldzame glazen beker aangetroffen. De beker lag in scherven op de bodem van de kuil en is na een restauratie weer volledig hersteld. De kuil met paardenmest lag op het terrein van het commandeurslogement, waar de bevelhebber van de vesting woonde. De Commandeur kon zich wat luxere drinkglazen permitteren dan de soldaat lager in rang.

De beker is geblazen in de Bohemen in het laatste kwart van de zestiende eeuw. Het vrijwel kleurloos glas heeft een beschildering in acht emaille kleuren: zwart, geel, wit, beige, lichtblauw, groen, roodbruin en goud. Op de bekerwand zijn twee medaillons met hoofd en schouders van een vrouwenfiguur opgenomen. Opvallend zijn haartooi en hoofdbedekking. De beschildering verraadt een relatie met Venetië in de vijftiende en zestiende eeuw. De medaillons met portretten zijn gekopieerd uit een boekje uit 1538, dat haartooi en hoofddeksels voor jonge vrouwen toont.

De beker is een unicum waarvoor binnen Nederland geen vergelijkingsmateriaal aanwezig is.