De kerk in de verte is dan ook alles behalve een passieve achtergrond, maar lijkt haast te 'dansen' op de gebogen terp

Het kerkenlandschap van het noorden van de provincie Groningen, tot stand gekomen in de middeleeuwen, vormde een voortdurende bron van inspiratie voor Johan Dijkstra. Meer dan alleen om het vastleggen van deze unieke historische monumenten, gaat het in zijn werken vooral om de dynamiek tussen de weidse ruimte van het landschap, waar de wind vrij spel heeft rond de hoge kerken die er als verankerde schepen uit oprijzen.


Dat is goed te zien in deze krijttekening van een gezicht op Eenum, waarin de romaanse kerk uit de twaalfde eeuw, met zijn herkenbare scheve toren, nog altijd een bepalende rol in het landschap speelt. Het panorama was een zeer vertrouwd gezicht voor Dijkstra – in 1922 heeft hij korte tijd in de oude pastorie van Eenum gewoond met zijn kersverse echtgenote, Marie van Veen, die een zuster had in Eenum.


Dijkstra heeft er voor gekozen om het gezicht op de kerk ‘in te lijsten’ middels de knotwilgen langs de weg, waarbij het ruwe diepzwarte van zijn toets en de diagonale lijnen op de voorgrond zorgen voor een sterk gevoel van beweging. De kerk in de verte is dan ook alles behalve een passieve achtergrond, maar lijkt haast te 'dansen' op de gebogen terp.

Hoge resolutiefoto's Download object

Deze pagina delen facebook twitter pinterest Embed