Toen deze poppenwagen werd aangeboden viel hij bijna uit elkaar door het gebruik. Vele kleine handjes hadden het vele jaren over een groot aantal kilometers voort gerold, tot het wagentje niet meer wilde rijden van ouderdom. Stil stond het in een hoekje te wachten, tot het bij de Oudheidkamer Fredewalda terecht kwam.
Lees meer
‘Wie mooi wil gaan, moet pijn doorstaan.’ Dat is een uitdrukking die dames na de Eerste Wereldoorlog aan den lijve ondervonden. Of eigenlijk ‘aan den hare’, want waar werden deze ‘marteltuigen’, die ook wel wat weg hebben van tuingereedschap voor gebruikt? Voor een mooi krullend kapsel.
Lees meer
Alsof de tijd een beetje stil is blijven staan, dat is de sfeer die deze 'mooie koamer' ademt. Vier eeuwen leven en werken vereeuwigd in een fraai tableau dat het verhaal van tientallen levens vertelt.
Lees meer
Vroeger had men nog geen wasmachine met centrifugeerfunctie. Sterker nog, je had niet eens een wasmachine! De was ging de ketel in, waarna het gekookt werd. Het werd vervolgens gestampt, geschrobd en geborsteld om de hardnekkige vlekken er uit te krijgen, gespoeld en daarna werd het door het water loodzware wasgoed door de wringer gehaald om het grootste deel van het vocht er uit te krijgen. Een deel van het textiel werd opgehangen aan de waslijn. De rest werd gemangeld.
Lees meer
Oorspronkelijk stond deze statige linnenkast in de woonkamer van de boerderij voor het bewaren van serviesgoed, bestek, tafellinnen en glaswerk. Achter de fraai bewerkte binnendeurtjes stond de drankvoorraad van de heer des huizes.
Lees meer
Slow cooking is tegenwoordig helemaal in. Het is een energiezuinige manier van koken en de vitamines en mineralen blijven veel beter behouden. Maar het is niet nieuw! Vrouwen leerden in de eerste helft van de vorige eeuw al ‘slow cooking’ op de Huishoudschool. Al gebruikten ze hiervoor geen pan, maar een hooikist. Deze hooikist werd dan ook gebruikt als lesmateriaal op de Huishoudschool in Zuidhorn.
Lees meer
Heren, het is tijd om te scheren! Het hoofd achterover, comfortabel steunend op de nekrol, een witte doek om de nek geknoopt, het geluid van het mes dat wordt aangezet op de leren riem, het met de scheerkwast gemaakte schuim wordt op het gezicht aangebracht en dan gaan de vaardige handen zwierig met het mes over de kin en wangen.
Lees meer
‘Daar was laatst een meisje loos’, ‘hoog op de gele wagen’ en ‘waar de blanke top der duinen’. Generaties Tolberter schoolkinderen hebben deze en andere liedjes gezongen onder begeleiding van meester Tuintjer en zijn viool.
Lees meer
Op het erf van de meeste boerderijen stond ter hoogte van de keuken een klein stenen gebouwtje: de stookhut. Het was een praktisch huisje zonder luxe: vier muren, een pannendak met schoorsteen, een paar ramen en een deur. Binnen was het sober ingericht. Met een grote blikvanger: een grote ijzeren kookpot. In de noordelijke streken stond deze pot bekend als de 'zwienepot'.
Lees meer
Verscholen in de schaduw van de boerderij staat een klein huisje: de stookhut. Het dateert uit de tijd dat een boerderij nog min of meer zelfvoorzienend was en werd gebruikt voor een veelheid aan activiteiten.
Lees meer
