Schoonheid kent geen tijd. En ijdelheid al evenmin. Ze zijn van alle tijden en ook onze (verre) voorouders hadden weet van een verzorgd uiterlijk. Onder andere van het besef dat hun haar goed moest zitten.
Lees meer
Henk Helmantel (1945) behoeft nog nauwelijks introductie en is uitgegroeid tot een van de bekendste levende Nederlandse kunstschilders. Hij voelt zich sterk verbonden met de tradities binnen de West-Europese schilderkunst en wordt over het algemeen als een fijnschilder gezien. Dit houdt in dat hij zijn onderwerpen op een realistische manier weergeeft.
Lees meer
Is het toeval of is het beeldje van de god Jupiter er ooit bewust door een wierdebewoner voor in huis gehaald? Als hemelgod bezat Jupiter twee belangrijke functies: van weergod en van donder- en bliksemgod. Als weergod beheerste hij de wind en de storm en was hij de brenger van regen.
Lees meer
Waar het schrift ontbreekt, blijft de betekenis der dingen vaak onduidelijk en laat ze ruimte voor gissingen. De tijd heeft in de vorm van afzettingen van slijk niet alleen talloze gebruiksvoorwerpen eeuwenlang aan het zicht onttrokken, maar in hetzelfde proces ook de betekenis van deze artefacten verstikt.
Lees meer
Zelden dat je bij een archeologische opgraving een ongeschonden pot tegenkomt. Ooit is ze afgedankt juist omdat ze aan scherven viel en anders heeft de tijd wel gemaakt dat ze –nadat ze om welke reden dan ook in onbruik raakte– aan gruzelementen ging.
Lees meer
‘Niet op de glasplaat staan’ is het nadrukkelijke verzoek. Maar onwillekeurig sta je als aan de grond genageld voor wat letterlijk een graf is. Aan je voeten liggen, ruim een meter lager, de overblijfselen van twee grote dieren. Na enig zoeken ontdek je ook het derde skelet, veel kleiner van formaat. Respect voor de zo duidelijk zichtbare dood, maakt dat je niet eens op het idee komt om de glasplaat te betreden...
Lees meer
Ze is even bescheiden als veelzeggend, de maquette van een wierdedorp. Met een beetje fantasie kun je je heel goed voorstellen hoe het geweest moet zijn om met een kluitje mensen te overleven op een geringe hoogte in een landschap, dat elk moment onder water kon lopen.
Lees meer
Het staat er als een soort tijdcabine temidden van de eigentijds vormgegeven omgeving van Museum Wierdenland. Een fors uit de kluiten gewassen eikenhouten vitrine, met daarin allerlei voorwerpen die ooit het persoonlijk eigendom waren van professor Van Giffen. Zoals deze waterpas.
Lees meer
Wild, woest maar niet ledig (zoals het veen) waren de wierden. Vanaf de vroege IJzertijd leefden mensen op deze kunstmatig opgeworpen woonheuvels. Ze behoren tot een van de oudste cultuurlandschappen van Europa en zijn de schatkamers van het noordelijke kustgebied.
Lees meer
Tijdens de eerste duizend jaar van de wierdenbewoning werden de doden vermoedelijk gecremeerd. Sporen hiervan zijn echter niet teruggevonden. Wel zijn er incidenteel uit kuilen of greppels skeletten tevoorschijn gekomen.
Lees meer
