We schrijven het jaar 1926. Van de naderende crisis is nog niets te merken en de handel groeit en bloeit. Iets waar ook de scheepvaart van profiteert en de vraag naar schepen voor de binnen- en buitenvaart verschaft handenvol werk aan de scheepswerven.

Zo ook aan de eeuwenoude werf Wolthuis in Sappemeer. Daar hebben ze zojuist een order voor de bouw van een tjalk in de wacht gesleept en is een begin gemaakt met de oude en vertrouwde werkhandelingen. 

De eerste fase van de bouw is het leggen van de spant. Dat gebeurt op de zogenaamde ‘spantenvloer’. Op die vloer wordt, op basis van het eerder getekende lijnenplan op papier, de spantvorm van voor- en achterschip op halve scheepsbreedte op schaal 1:1 uitgetekend. Op die manier kunnen spanten, huidplaten en andere onderdelen van het schip en ook vormmallen worden gemaakt.

Voor het secuur en op de juiste maat uitzetten van de lijnen op de vloer, zijn een geijkte meetlat, houten strooklatten, een hardpotlood, een steekpasser, een grote winkelhaak, een hamertje, spijkertjes en een zweibok of zweistoel onmisbare gereedschappen. Voordat de lijnen worden ingekrast, worden ze met potlood of kleermakerskrijt getekend en later met een kraspen definitief ingekrast.