In de moderne scheepsbouw worden veel onderdelen vooraf elders gebouwd en op de scheepswerf in en aan elkaar gezet. Hoe anders ging het toe in de gloriejaren van de scheepswerf Wolthuis, toen vrijwel elk onderdeel van een schip op de werf zélf werd gemaakt.

Het beeld van een scheepswerf in de beginjaren van de vorige eeuw laat een ‘georganiseerde chaos’ zien. Schijnbaar willekeurig liggen en staan overal stalen platen, ijzeren balken, hoekijzers en ander niet nader te duiden ijzer door en naast elkaar. Voor de buitenstaander een raadsel hoe daar ooit een boot van te maken, maar de scheepsbouwer ziet in elk stuk al de vorm van het schip voor zich.

Om die vorm uit het staal te halen, werd de mechanische knipschaar gebruikt. Daarmee werden staalplaten, spanten, strippen, hoekijzers op maat geknipt. Het blok dat aan het excentriek (dat is een ronddraaiend mechanisme) bevestigd is, is voorzien van een hardstalen mes dat langs een ander mes op het daaronder liggende bed schuift. De beweging maakt dat het staal wordt geknipt. Het mes is vrij kort, zodat het knippen langs vloeiende lijnen geen probleem vormt.

Het knippen was een precies werkje waarbij, afhankelijk van de grootte van het materiaal, meerdere personen nodig waren. Hulpmiddelen als takels en klemmen moesten de boel op hun plaats houden.

De mechanische knipschaar van Historische Scheepswerf Wolthuis is vervaardigd door Machinefabriek J.H. van Cappelen in Bolnes.