De handslingerpons –het woord zegt het al– werkt op mankracht. In de praktijk van toen was dat vooral jongenskracht. Met de komst van de elektriciteit en daarmee de elektromotor, maakte de grote slinger plaats voor een piepklein drukknopje.

De mechanische ponsmachine wordt zoals gezegd aangedreven door een elektromotor en net als de handslingerponsmachine gebruikt voor het ponsen van gaten in staalplaten, spanten, en dergelijke. De aangedreven horizontale as bovenin de machine heeft aan de voorzijde een draaiend mechaniek. Wanneer de as draait, doet dat mechaniek een blok aan de voorzijde op en neer bewegen.
In de onderzijde van het blok bevindt zich een houder met een hardstalen pen: de ponsnippel. Loodrecht onder deze nippel zit een blok met een gat: het ponsbed. Die laatste wordt met een stevige stalen plaat op zijn plek gehouden. Bij het dalen drukt de nippel een prop uit de plaat die op het ponsbed ligt.

Zitten er voldoende gaten in de plaat, dan schuift ze een fase verderop in de bouw van het schip. De eerstvolgende handeling is dat de afzonderlijke platen door de klinkerploeg met klinknagels aan elkaar worden gezet.