De Phytolacca americana of Amerikaanse karmozijnbes is beter bekend als de westerse karmozijnbes. Het is een sierplant die zijn oorsprong kent in grote delen van Noord-Amerika en meegenomen is naar Europa, waar de plant is verwilderd.

De plant kan één tot twee en een halve meter hoog worden en heeft bloemen die in ietwat hangende trossen bloeien van juli tot september. We kennen ook de oosterse karmozijnbes, die in tegenstelling tot zijn westerse zusje geen bloemen in trossen heeft, maar in een rechtopstaande punt. De bloemen van de westerse karmozijnbes zijn eerst wit en worden later roodachtig. Iedere bloem heeft tien stijlen. De vruchtbeginselen groeien tijdens het bloeien samen en vergroeien tot een tiendelige bes die eerst groen is en later tot zwartpurper verkleurd. De groene bessen zijn giftig, net zoals de rauwe bladeren en de steel van de plant. Vogels zijn dol op de paarse besjes, waardoor de plant zich eenvoudig kan verspreiden over de omgeving.

Naast een sierplant is het ook een verfplant. De kleurstof van de westerse karmozijnbes werd ook vaak gebruikt als kleurstof voor bijvoorbeeld het kleuren van limonade en wijn. De wortels van de karmozijnbes werden in traditionele geneeskunde gebruikt als medicijn. Indianen bijvoorbeeld, gebruiken het sap van de wortel om huiduitslag ter hoogte van de borst mee te behandelen en om reumatische aandoeningen en jeuk mee te genezen.