Rochus leidde het leven van een pelgrim, kwam hij ergens waar de pest woedde, dan bleef hij daar om de zieken te verplegen

In 1488 kregen de kruisheren van het klooster in Ter Apel de opdracht in Scharmer bij Harkstede een nieuw klooster te bevolken. Slechts enkele jaren later, in 1496, trof dit nieuwe klooster een vreselijke ramp. De pest sloeg toe en alle kloosterlingen, waaronder enkele uit Ter Apel, stierven. Hadden zij tot de heilige Rochus moeten bidden, die zelf op wonderbaarlijke wijze door een engel genezen was van de pest?


Mogelijk geschrokken van de gebeurtenissen in Scharmer werd al in 1501 in de kerk van het Klooster in Ter Apel een zijaltaar met zijn relieken gewijd. En dat met reden. Rochus leidde het leven van een pelgrim. Kwam hij ergens waar de pest woedde of een andere ziekte, dan bleef hij daar om de zieken te verplegen. Tenslotte werd hij zelf door de pest getroffen. Volgens de legende trok hij zich terug in de bossen om anderen niet te besmetten. Hij werd er ontdekt door een naburige landjonker, doordat diens hond er telkens met een homp brood vandoor ging. Bij nader onderzoek bleek, dat het dier Rochus op deze manier van voedsel voorzag. Uiteindelijk genas Rochus van de pest en keerde terug naar huis.

Rochus wordt afgebeeld als een pelgrim. In de meeste gevallen is hij herkenbaar, omdat hij –soms door zijn kleed iets op te trekken– naar een pestbuil op zijn bovenbeen wijst. Rochus wordt afgebeeld met een hondje. Dit beeldje kwam in 1993 in bezit van het museum door een schenking van familie en vrienden van Edmé Renno Smit, bestuurslid van het museum die in 1992 plotseling overleed.

De reliekhouder van Rochus met de authenticiteitsbrief is in 1993 door de kruisheren aan Klooster Ter Apel geschonken. De bisschop van Gent heeft in 1862 de authenticiteitsbrief bij de reliekhouder geschreven. Deze brief is door de kruisheren in 1964 opnieuw verzegeld.

Hoge resolutiefoto's Download object

Deze pagina delen facebook twitter pinterest Embed