Anne van der Woude woonde tijdens de Tweede Wereldoorlog met zijn vrouw en zes kinderen in de Oude Kijk in ‘t Jatstraat in Groningen. Hij had een kantoorboekhandel en een stempelfabriek aan huis, genaamd 'De Groninger Stempelfabriek'.

Dat maakte hem interessant voor de Duitse bezetter, die hem de opdracht gaf stempels te maken voor allerlei documenten en persoonsbewijzen. Anne echter, was in contact gekomen met verzetsgroep de Groot, onder leiding van Gerrit Boekhoven. Het was een pacifistische groep die zonder geweld verzet wilde plegen en zich vooral richtte op hulp aan onderduikers. Voor hen regelden ze bijvoorbeeld valse persoonsbewijzen, bonkaarten en ontheffingen voor werkverschaffingen. De daarvoor benodigde stempels kregen ze van Anne. Van alle stempels die hij voor de Duitsers maakte, maakte hij één extra voor het verzet. Hij maakte zelfs stempels met valse handtekeningen van belangrijke functionarissen. De hele familie Van der Woude werkte voor het verzet, zelfs de kinderen van Anne deden klusjes.

In de zomer van 1944 ging het mis. Oudste zoon Pier werd gearresteerd toen hij zijn gevorderde fiets, die speciaal voor zijn manke been was aangepast, terug probeerde te krijgen. Wellicht werd hij verdacht van illegale werkzaamheden, want hij werd eerst naar Kamp Amersfoort en vervolgens naar Neuengamme gestuurd. Daar overleed hij in december 1944.

In diezelfde winter werd ook groep de Groot verraden, en bijna iedereen werd opgepakt. Op 6 februari arresteerde de Sicherheitsdienst ook Anne, maar ze konden de zonen die in het huis zaten ondergedoken niet vinden. De SD patrouilleerde de hele dag in de stempelfabriek om verzetsmensen op te wachten.

Anne werd naar het Huis van Bewaring overgebracht. Slechts een paar dagen voor de bevrijding besloten de Duitsers dat de daar overgebleven gevangenen moesten worden gefusilleerd. Op 10 april werd Anne van der Woude met negen anderen naar een verlaten plek in het bos bij Bakkeveen gebracht en doodgeschoten. Op 13 april vielen de Canadese bevrijders Groningen binnen.