Het schilderij toont de Waterpoort in de eerste helft van de negentiende eeuw van het voorgoed verdwenen Delfzijl.

Een schilderij dat in meerdere opzichten weemoedig stemt. Omdat het in koesterende tinten een beeld toont van een voorgoed verdwenen Delfzijl, een tijdperk dat nimmer terugkeert. En omdat we niet weten wie het geschilderd heeft en wanneer. Alles stroomt. Alles gaat voorbij.


Het schilderij toont de Waterpoort in de eerste helft van de negentiende eeuw. Op de voorgrond ligt een turfschip afgemeerd aan een houten steiger, genaamd ‘de Turfbrug’. Deze brug is gesloopt in 1878. Een kademuur is er nog niet en op de waterpoort staat een lichtbaken. Later wordt de vaarweg naar de haven gemarkeerd door het licht van de vuurtoren.


Delfzijl was vanaf het eind van de zestiende eeuw een vesting met zware verdedigingswerken. De vesting heeft vooral zijn dienst bewezen voor de Fransen bij het beleg van Delfzijl in 1813-1814. De vesting verloor haar functie in de loop van de negentiende eeuw, doordat er een andere manier van oorlogvoeren was ontstaan. Een groot deel van de vesting is daarna geleidelijk afgebroken.

Hoge resolutiefoto's Download object

Deze pagina delen facebook twitter pinterest Embed