“Geef nog eens wat extra lucht, jongen!” De smidsknecht doet wat hem gevraagd wordt en trekt de enorme blaasbalg nog weer eens samen. Het vuur in de smidse gloeit helderrood op en in een snelle beweging legt de smid een stuk ijzer op het rooster. Om dat even later roodgloeiend met een tang op het aambeeld te leggen en er behoedzaam het gewenste model in te kloppen.

“Zo”, zegt hij tegen zijn knecht, “het slot is op een oortje na gevild.” Het slot is bedoeld voor de poort van de vesting Delfzijl. Die poort komt uit op de Landstraat en heet daarom de ‘Landspoort’. Er zijn drie van die toegangspoorten en voor elke poort moet er zo'n slot gemaakt worden. Voor de smid een uitdaging: het is weer eens wat anders dan hoefijzers maken of ketels. ‘Laat ik er mijn best op doen, dan mag ik ze voor de andere poorten misschien ook maken’, denkt hij.

En dat mocht ie. Het slot van de Landpoort is bewaard gebleven. De poort is in 1878 gesloopt, maar het slot en het kunstwerkje van de smid, is niet afgevoerd met het puin. Van de drie toegangspoorten uit de negentiende eeuw is de enige die nog bestaat de Grote Waterpoort uit 1833. Deze poort was de opvolger van de oude poort uit 1715.