De negentiende eeuw was een tijdperk van technische innovaties. Met name in de industrie, maar ook in de landbouw, worden nieuwe vindingen gedaan, arbeidsprocessen verbeterd en wordt in toenemende mate gebruik gemaakt van mechanisering.

Molen De David is een goed voorbeeld van de toepassing van dit soort technische inzichten. De molen is gebouwd als een proefmolen voor het systeem van zelfzwichting. Dit is een wiekensysteem waarbij de wieken zijn voorzien van luiken, die afhankelijk van de windsnelheid open of dicht gaan. Door dit systeem had een molen een veel gelijkmatiger toerental. Voordeel was ook dat met dit systeem de molenaar werd verlost van het aanbrengen van zeilen op de wieken.

Molenbouwers Christiaan Bremer en Klaas Kremer bouwden in Thesinge in 1890 deze kleine achtkante houten zaagmolen met zelfzwichting. De proefnemingen met dit systeem slaagden, want zelfzwichting werd op redelijk grote schaal doorgevoerd in Noord-Nederland.

Nadat het zijn waarde als proefmolen had bewezen, bleef De David nog veertig jaar dienst doen als houtzaagmolentje. Daarna wordt de molen gedemonteerd en verblijven de onderdelen op tal van locaties in de provincie Groningen. In 2013 herrijst De David na een grondige restauratie op het museumterrein in Warffum.