Wie meent dat alle hunebedden in Nederland in de provincie Drenthe liggen, doet Groningen tekort. Daar kwam, tot ieders verrassing, in 1982 onder de wierde Heveskesklooster plotseling precies zo'n steengraf tevoorschijn. En of dat al niet genoeg was, werd twee jaar later op honderd meter afstand, ook nog eens een steenkist aangetroffen.

Het stenen overblijfsel van Heveskesklooster dateert, evenals de steenkist, uit de periode 3400 tot 2850 voor Christus en worden toegeschreven aan de Trechterbekercultuur. Het lijkt vreemd, een hunebed verstopt onder twee meter veen en klei. Vreemd, omdat we de meeste hunebedden in ons land zichtbaar aantreffen op de Drentse zandgronden. De verklaring moet worden gezocht in het stijgen van de zeespiegel sinds het einde van de laatste ijstijd, 8000 v.C.

Het hunebed en de steenkist werden gebouwd op de uitloper van een zandrug. De zeespiegel lag toen vier meter beneden het huidige niveau. Door het stijgen van het water werd de grond steeds drassiger en op den duur onbewoonbaar. Alleen waar hier en daar een kop op de zandrug zat, viel deze droog bij eb, met achterlating van vruchtbare zeeklei. Op deze plek –de wierde– vestigden zich weer mensen, boven het hunebed dat inmiddels niet meer zichtbaar was.

In 1987, zo'n 5400 jaar na de bouw, werd het hunebed gelicht en overgebracht naar het Muzeeaquarium Delfzijl. De steenkist kreeg een nieuw onderkomen in het Nationaal Hunebedden Informatiecentrum in Borger. Met recht dus een verrassing onder het veen!