Het was een van de mooiste momenten in 1909 tijdens de restauratie van de Abdijkerk. Het ogenblik dat arbeiders een laag modder verwijderden en er plotseling een schitterende vloer tevoorschijn kwam! De vloer was bedekt onder een laag modder van ruim één meter dik.

Naar alle waarschijnlijkheid is het de liturgische vloer die in de kapel van de ziekenzaal aan de oostkant van het gebouw lag. Daar deed zij dienst bij de dodenmis. De vloer is gelegd van kloostermoppen, met een opmerkelijk en enigszins raadselachtig patroon, uitgevoerd in geglazuurde en versierde stenen, waarvan sommige met Franse lelies. In het patroon kan een kruisvorm worden gezien, met drie dwarsbalken. Aan het boveneinde van het kruis is een groot gekanteld vierkant gelegd, onderverdeeld in vier segmenten. Elk van die segmenten bestaat uit een vierkant met daarin een cirkel. In elke cirkel zit weer een vierkant, bestaande uit 3 x 3 gekleurde en geglazuurde steentjes, die zouden kunnen verwijzen naar de Vader, de Zoon en Heilige geest.

De combinatie van een cirkel (symbool van de eeuwigheid) in een vierkant wordt in de middeleeuwse kunst vaak toegepast. Het vierkant verbeeldt dan God de Vader, de Zoon, de Heilige geest en de mens. Het vierkant kan echter ook verwijzen naar de vier elementen of de vier windrichtingen. Momenteel wordt aangenomen dat, voor wat betreft de vloer in de Abdijkerk, de vier segmenten verwijzen naar de vier humoren (bloed, slijm, gele gal en zwarte gal). De humorenleer (de gedachte dat de lichaamsprocessen beheerst worden door vier lichaamssappen) vormde in de dertiende eeuw de basis van de geneeskunst.