Na vijf jaar van onderdrukking was de vreugde rond de bevrijding in Groningen enorm. De Canadese soldaten werden binnengehaald als helden en er werd volop feest gevierd. Ook voor de soldaten was de opluchting groot, want sommige van hen vochten al jaren ver van huis tegen de Duitse bezetter.

Aangezien het nog maanden zou duren voor alle soldaten weer naar Canada verscheept konden worden, brachten ze de tijd graag door in het gezelschap van de jonge vrouwen in Groningen en voor hen werden verschillende uitjes en dansfeesten voor hen georganiseerd. De jonge Canadese soldaten in uniform hadden een sterke aantrekkingskracht op de dames in Groningen. De feestvreugde en het gevoel van vrijheid zorgden voor flirten, dansen, zoenen, en soms méér.

Dit zorgde in de zomermaanden van 1945 dan ook voor veel onrust in de stad. Hoewel de Groningers niet ondankbaar wilden lijken richting de bevrijders, waren ze niet blij met de omgang tussen ‘hun’ vrouwen en de Canadese soldaten. De Commissie Moreel Herstel bracht daarom een folder uit met daar een oproep aan de Groninger meisjes en jonge vrouwen om op gepaste wijze om te gaan met de bevrijders.

Er werden omgangsregels aangereikt en er werd streng gewaarschuwd voor geslachtsziekten en ongewenste zwangerschappen. Zo werd er gesteld dat jonge vrouwen mogelijk hun kans op een gelukkig huwelijk zouden verspelen, omdat 'de normale jonge man geen afgelikte boterham lust'. Ook de ouders werden aangesproken op hun plicht om de bevrijders welkom te laten zijn, maar vooral toezicht te houden op hun dochters. Ondanks dit soort waarschuwingen werden begin 1946 toch ook in Groningen verschillende 'bevrijdingskinderen' geboren.