Op de tuintekening van Allert Meijer uit omstreeks 1705 is aan het einde van de formele tuin een vak niet ingevuld. In de jaren tachtig van de vorige eeuw werd een vierkant vak bestemd voor een tuin met een natuurlijke zonnewijzer. Als voorbeeld voor de reconstructie werd het zeventiende-eeuwse schilderij van de borg Scheltkema-Nijenstein bij Zandeweer genomen.

Daar is een dergelijke tuin aanwezig. De vorm van de zonnewijzertuin is volgens dit voorbeeld voorzien van vier hoekvakken met in het midden rond een cirkel nog vier halfrond gevormde vakken. De vakken zijn begrensd door buxushaagjes. Centraal een rond grasveld met in het midden een grote gele houten wijzer met en fraaie knop als punt. De schaduw van deze wijzer valt over ronde bollen van taxus. De dubbele taxusbol staat voor twaalf uur. De wijzer en de bollen zijn zo geplaatst dat de achttiende-eeuwse tijd wordt afgelezen. Dat is veertig minuten verschil met onze wintertijd en een uur en veertig minuten in de zomer! Een andere tijd waar de bezoeker mee naar toe wordt genomen.

In de vakken bloeien, net als op het schilderij, heel veel soorten narcissen en andere voorjaarsbloemen. Vervolgens bloeien er door de zomer heen steeds andere bloemen, zoals in de hele tuin het geval is. Alle hoekvakken en alle binnenvakken hebben een gelijke invulling. Deze soorten waren ook al bekend in de zeventiende en achttiende eeuw.